ριγκβέδα

η, Ν

η παλαιότερη και σημαντικότερη συλλογή ιερών κειμένων τής βεδικής περιόδου τού ινδουισμού, η οποία αποτελείται από 1.028 ύμνους με 10.562 στίχους, χωρισμένους σε 10 βιβλία, και τής οποίας το αναθεωρημένο κείμενο ανάγεται στον 9ο π.Χ. αιώνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αρχ. ινδική λέξη].